...:::...KİMSENİN GÖZ YAŞI 
OLAMADIM Kİ BEN...:::...

Yalnızken
Bir pencereden bakarken
Güneşin batışına yakın
Gülce`yi okuyordu bir şair
En çok bana yakın:
... uçurumun kenarındayım hızır
gülce bir davet
mecaz değil
maraz değil
gülce bir afet
peri değil
huri değil
gülce bir beyaz zehir
gülce en vahim haz
buram buram zehir
yâr gözünde infaz ...
derken
bu kötü yerde
bir çay içmek için indiğim bahçede
bir başka şair
"Kimsenin gözyaşı olmadım ki ben"
derken hemde ağlayarak
gözlerim doluyor da
"Yâr gözünde infazlarım" aklıma geliyor
ve ben kendime diyemiyorum
kimsenin gözyaşı olmadım diye
evet o gözlerde o yaşlar bendim , hemde nasıl çok ...
Evet "Gülce" evet aynen öyle:

...uçurumun kenarındayım hızır
bir gamzelik rüzgar yetecek
ha itti beni ha itecek
uçurumun kenarındayım hızır ....





Aç Gözlerini

En sevdiğin elbiseni giydim
Bu gece kokunu sürdüm
Solgun yüzünü okşadım
Sessizce saçlarından öptüm
Yazdığın mektupları okudum
Kana kana su içer gibi
Plaklarını çaldım ah!
En çok o şarkıda özledim seni.

Issızlık kapıyı çaldı, açmaya korktum
gece yarısı
Şehir uykuya daldı, baktım dışarıya
katran karası
Rüzgar telaşla kokunu getirdi bana
aldım koynuma
Buseni hafızamdan koparıp
iliştirdim dudaklarıma
Üşüdüm karanlıkta
Tenine dokundum hissetsin diye
Aç gözlerini

Erguvanlarına su verdim
İçerken benimle konuştular
Yastığını okşadım, kokladım
Anılar uçuştular
Soluğun saçlarımı yaladı sanki yine
bir meltem gibi
Teninin kokusu karıştı kokuma
Yakıştılar

Boğuldum karanlıkta
Yanı başımdasın benden çok
uzaklarda
Ellerimi tut dokun bana
Aç gözlerini.

Attım kendimi caddelere
Yeşil ceketin sardı beni
Yürüdüm üstüne karanlığın korkusuz
Tuttum ellerini.